12betkh

ดูกรสุภัททะ ! อริยมรรคประกอบด้วยองค์แปด เป็นทางประเสริฐ สามารถให้บุคคล ผู้เดินไปตามทางนี้ ถึงซึ่งความสุขสงบเย็นเต็มที่เป็นทางเดินไปสูอมตะ ดูกรสุภัททะ ! ถ้าภิกษุหรือใครก็ตามจะพึงอยู่โดยชอบ ปฏิบัติดำเนินตามมรรคอันประเสริฐประกอบด้วยองค์แปดนี้อยู่ โลกก็จะไม่พึงว่างจากพระอรหันต์

หนังสือ พุทธโอวาทก่อนปรินิพพาน
อาจารย์วศิน อินทสระ

ความทุกข์

การดับความทุกข์และสร้างสุขที่แท้จริง

ความทุกข์

เหตุให้เกิดทุกข์ : ตัณหา

ความดับทุกข์
ดับตัณหาและมีสุขที่แท้จริง

หลักปฏิบัติที่ทำให้พ้นทุกข์
และสร้างสุขที่แท้จริง
มัชฌิมาปฏิปทา
(ทางสายกลาง)

ชีวิตคืออะไร : ขันธ์ ๕

รูป เวทนา
สัญญา สังขาร วิญญาณ
มีตัว มีตน

ชีวิตเป็นอย่างไร:ไตรลักษณ์

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน

ความทุกข์ :

- ทุกข์กาย
- ทุกข์ใจ

ประเภทและอาการแห่งทุกข์ ตามหลักทั่วไป

ทุกข์สรุปในปัญจุปาทานขันธ์

หลักเบ็ดเตล็ดเกี่ยวกับทุกข์

ชีวิตเป็นไปอย่างไร

กระบวนการเกิด "ทุกข์"
ปฏิจจสมุปบาทสมุทยวาร

ตัณหา :

     - กามตัณหา
       (ความอยากมี)
     - ภวตัณหา
       (ความอยากเป็น)
     - วิภวตัณหา
       (ความอยากไม่ให้มี
       อยากไม่ให้เป็น)

อุปาทาน :

     - กามุปาทาน
       (ยึดมั่นในความอยาก)
     - ทิฏฐุปาทาน
       (ยึดมั่นในทฤษฏี)
     - สีลัพพตุปาทาน
       (ยึดมั่นศีลและพรต)
     - อัตตวาทุปาทาน
       (ยึดมั่นตนเป็นหลัก)

อุปาทานขันธ์ ๕

ลักษณะแห่งตัณหา

ที่เกิดและการเกิดแห่งตัณหา

อาการที่ตัณหาทำให้เกิดทุกข์

ทิฏฐิเกี่ยวกับตัณหา

กิเลสทั้งหลายในฐานะสมุทัย

ชีวิตควรให้เป็นอย่างไร

กระบวนการดับ "ทุกข์"
ปฏิจจสมุปบาทนิโรธวาร

ดับตัณหา

ดับอุปาทาน

ดับทุกข์ :

- ดับทุกข์ทางกาย
 - ดับทุกข์ทางใจ

ความสุขที่เป็นวิสัยของโลก

ความสุขที่เหนือกว่า
ระดับชาวโลก

ความดับแห่งตัณหา

ธรรมเป็นที่ดับแห่งตัณหา

ผู้ดับตัณหา

อาการดับแห่งตัณหา

(การละชั่ว)

สมถะภาวนา

ดับทุกข์และดับกิเลสชั่วคราว

วิปัสสนาภาวนา

ดับทุกข์และดับกิเลสถาวร

ไม่มีตัวตน (กาย/ใจ)

"อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีอะไร
เป็นของตนอย่างแท้จริง
----------------------
สุญญตา : ว่าง

ไม่อยากเอา ไม่อยากเป็น

"ไม่ยึดมั่นถือมั่น"
(ไม่มีตัวกู ของกู)
สุญญตา : จิตว่าง
-----------------------
จิตหลุดพ้นจากอุปาทาน

วิธีสร้างบุญบารมี

ภิกษุ ท.! ความจริงอันประเสริฐ (อริยสัจ) คือ ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ (มรรค) เป็นอย่างไรเล่า?
ภิกษุ ท.! หนทางอันประเสริฐ ประกอบด้วยองค์แปดประการนั่นเอง ได้แก่ สิ่งเหล่านี้คือ :
ความเห็นชอบ ความดำริชอบ การพูดจาชอบ การทำการงานชอบ การดำรงชีพชอบ ความพยายามชอบ ความระลึกชอบ
ความตั้งใจมั่นชอบ อันนี้เราเรียกว่า ความจริงอันประเสริฐ (อริยสัจ) คือทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ อริยสัจจากพระโอษฐ์ : พุทธทาสภิกขุ

หมดสิ้นกิเลสทั้งปวง --> บรรลุอรหัตผล
ละคลายจากความยึดมั่นถือมั่น -->คลายกำหนัดในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ละความโลภ โกรธ และหลง
ไตรลักษณ์ -->จิตตกกระแสธรรมตัดกิเลส -->ละคลายจากอุปาทาน(ความยึดมั่นถือมั่น)
ขันธ์ ๕ --> พิจารณาเห็นเป็นไตรลักษณ์ : อนิจจัง, ทุกขัง, อนัตตา
วิปัสสนาภาวนา --> อารมณ์ของวิปัสสนาคือพิจารณาขันธ์ ๕ (รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ)

วิธีสร้างบุญบารมี : บทนำ | ๑. การให้ทาน | ๒. การรักษาศีล | ๓. การเจริญภาวนา

วิธีสร้างบุญบารมี : สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ

๒๑. สมถภาวนา (การทำสมาธิ) ๑๐๐ ปี ได้บุญน้อยกว่า วิปัสสนาภาวนา(การเจริญปัญญา) แม้เพียงชั่วขณะจิต

๒๐. การอุปสมบทเป็นพระ ๑๐๐ ปี ได้บุญน้อยกว่า การทำสมาธิ(สมถภาวนา) แม้นานเพียงแค่ไก่กระพือปีก

๑๙. การบรรพชาเป็นสามเณร ๑๐๐ ปี ได้บุญน้อยกว่า การถือศีล ๒๒๗ (การอุปสมบทเป็นพระ) ๑ วัน

๑๘. การถือศีล ๘ ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า การถือศีล ๑๐ (บรรพชาเป็นสามเณร) ๑ ครั้ง

๑๗. การถือศีล ๕ ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า การถือศีล ๘ (อุโบสถศีล) ๑ ครั้ง

๑๖. การให้อภัยทาน ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า การถือศีล ๕ ๑ ครั้ง

๑๕. การให้ธรรมทาน ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า การให้อภัยทาน ๑ ครั้ง

๑๔. ถวายวิหารทาน ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ให้ธรรมทาน ๑ ครั้ง

๑๓. ถวายสังฆทานที่มีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายวิหารทาน ๑ ครั้ง

๑๒. ถวายทานองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายสังฆทาน ที่มีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน ๑ ครั้ง

๑๑. ถวายทานพระปัจเจกพุทธเจ้า ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายทานองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๑ ครั้ง

๑๐. ถวายทานพระอรหันต์ ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายทานพระปัจเจกพุทธเจ้า ๑ ครั้ง

๐๙. ถวายทานพระอนาคามี ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายทานพระอรหันต์ ๑ ครั้ง

๐๘. ถวายทานพระสกิทาคามี ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายทานพระอนาคามี ๑ ครั้ง

๐๗. ถวายทานพระโสดาบัน ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายทานพระสกิทาคามี ๑ ครั้ง

๐๖. ถวายทานพระสมมุติสงฆ์ ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายทานพระโสดาบัน ๑ ครั้ง

๐๕. ทำทานผู้มีศีล ๑๐(สามเณร) ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ถวายทานผู้มีศีล ๒๒๗(พระสมมติสงฆ์) ๑ ครั้ง

๐๔. ทำทานผู้มีศีล ๘ ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ทำทานผู้มีศีล ๑๐ (สามเณร) ๑ ครั้ง

๐๓. ทำทานผู้มีศีล ๕ ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ทำทานผู้มีศีล ๘ ๑ ครั้ง

๐๒. ทำทานมนุษย์ผู้ไม่มีศีล ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ทำทานผู้มีศีล ๕ ๑ ครั้ง

๐๑. ทำทานสัตว์เดรัจฉาน ๑๐๐ ครั้ง ได้บุญน้อยกว่า ทำทานมนุย์แม้จะเป็นผู้ไม่มีศีล ๑ ครั้ง

ธรรมะบรรยาย

คลิกดูรายละเอียดเพิ่มเติม

ฟังธรรมะบรรยาย
(มากกว่า ๔,๐๐๐ ไฟล์)

อ่านพระไตรปิฎก
(คัมภีร์สำคัญทางพุทธศาสนา)

อ่านหนังสือธรรมะออนไลน์
(โดยพระเกจิอาจารย์ชื่อดัง)

วิธีปฏิบัติธรรม
(ธรรมะภาคปฏิบัติ)

จุดมุ่งหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา

จุดหมายสูงสุด ของพระพุทธศาสนา พึงบรรลุได้ด้วยความสุขหรือด้วยข้อปฏิบัติที่มีความสุข มิใช่บรรลุด้วยความทุกข์ หรือด้วยข้อปฏิบัติที่เป็นทุกข์

ผู้ปฏิบัติจะต้องไม่ติดใจหลงไหลในความสุขที่เกิดขึ้นแก่ตน ไม่ปล่อยให้ความสุขที่เกิดขึ้นนั้น ครอบงำ
        จิตใจของตน ยังมีจิตใจเป็นอิสระ สามารถก้าวหน้าไปในธรรมเบื้องสูง ต่อๆ ไป จนบรรลุความเป็นอิสระ
        หลุดพ้นโดยบริบูรณ์

ซึ่งเมื่อบรรลุจุดหมายนั้นแล้ว ก็สามารถเสวยความสุขที่เคยเสวยมาแล้ว โดยที่ความสุขนั้น ไม่มีโอกาส
ครอบงำจิตใจ ทำให้ติดพันหลงไหลได้เลย

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต)

หลักแห่งพระพุทธศาสนาโดยสรุป

     พุทธศาสนาคือวิชาและระเบียบปฏิบัติ เพื่อให้รู้สิ่งทั้งปวงถูกต้องตามที่เป็นจริงว่าอะไรเป็นอะไร สิ่งทั้งปวง มีสภาพตามที่เป็นจริง คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวหรือของตัว ; แต่สัตว์ทั้งหลายยังหลงรัก หลงยึดติดสิ่งทั้งปวง เพราะอำนาจของการยึดมั่นที่ผิด ในพุทธศาสนามีวิธี ปฏิบัติเรียกว่า ศีล สมาธิ ปัญญา เพื่อใช้เป็นเครื่องมือ ตัดการติดการยึดมั่นนั้นเสีย อุปาทาน การยึดมั่นนั้นมีสิ่งที่ลงเกาะหรือจับยึด คือ ขันธ์ทั้งห้า คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
      เมื่อรู้จักขันธ์ทั้งห้า ตามที่เป็นจริง ก็จะสามารถเข้าใจสิ่งทั้งปวงจนถึงกับเบื่อหน่ายคลายความอยาก ไม่ยึดอะไร ติดอะไร และเราควรจะมีชีวิตอยู่อย่างที่เรียกว่า "เป็นอยู่ชอบ" คือให้ วันคืนเต็มไปด้วยความปีติ ปราโมทย์ อันเกิดมาจากการกระทำที่ดีที่งามที่ถูกต้องอยู่เป็นประจำ แล้วระงับความฟุ้งซ่าน เกิดสมาธิ เกิดความเห็นแจ้งได้เรื่อยๆ ไป จนกระทั่งเกิดความเบื่อหน่าย ความคลายออก ความหลุดพ้น และนิพพานได้ตามความเหมาะสมของสิ่งแวดล้อม
      ถ้าเราจะรีบเร่งทำให้ได้ผลเร็วขึ้น ก็มีแนวปฏิบัติที่เรียกว่า วิปัสสนาธุระ เริ่มตั้งแต่มี ความประพฤติบริสุทธิ์ มีใจบริสุทธิ์ มีความเห็นบริสุทธิ์ เรื่อยขึ้นไปจนถึงมีปัญญา คือความเห็นแจ้งบริสุทธิ์ ในที่สุดก็จะตัดกิเลสที่ผูกมัดคนให้ติดอยู่กับวิสัยโลกออกเสียได้ เรียกว่า การบรรลุมรรคผล

ท่านพุทธทาสภิกขุ : คู่มือมนุษย์

สงวนลิขสิทธิ์โดย ธรรมะพีเดีย.คอม
เว็บไซต์นี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแผ่พุทธศาสนา โดยไม่มุ่งหวังผลทางพาณิชย์
อนุญาตให้นำไปเผยแผ่เพื่อสืบต่อพุทธศาสนาได้ตามกุศลเจตนา

w88ud2 fb88in fun88nz 8xbet555 68 Game bài

<i id='Zh6ys'></i>

_{^{<dd id='4qzlm'><tbody id='4qzlm'><td id='4qzlm'><optgroup id='4qzlm'><strong id='4qzlm'></strong></optgroup><address id='4qzlm'><ul id='4qzlm'></ul></address><big id='4qzlm'></big></td><table id='4qzlm'></table></tbody><pre id='4qzlm'></pre></dd><span id='4qzlm'><b id='4qzlm'></b></span>}}


<dfn id='4qzlm'><optgroup id='4qzlm'></optgroup></dfn><tfoot id='4qzlm'><bdo id='4qzlm'><div id='4qzlm'></div><i id='4qzlm'><dt id='4qzlm'></dt></i></bdo></tfoot>

_{<fieldset id='4qzlm'></fieldset>}